"Komórka" (2016)

"Komórka" (2016) – książkę Stephena Kinga, na kanwie której powstał ten obraz wspominam bardzo miło. Trzymała w napięciu od pierwszych stron, była pomysłowa, krwawa i jedynie zakończenie okazało się być w  niej rozczarowujące, co zresztą jest typowe u tego autora. Czytając ją w 2016 roku, postać głównego bohatera – Clay'a Riddella od samego początku wyobrażałem sobie jako młodszą wersję Johna Cusacka. Parę tygodni później doczytałem w Internecie, że premierę ma właśnie ekranizacja "Komórki" z... Johnem Cusackiem w roli pierwszoplanowej. Moje zaskoczenie było niemałe, a do projektu podszedłem dość optymistycznie. Przy najbliższej okazji zakupiłem wersję kinową na DVD i zasiadłem do seansu – pierwsze minuty były dość obiecujące, ale bardzo szybko zdałem sobie sprawę z tego, że kolorowo jednak nie będzie. Scenariusz, w porównaniu do książki niby znacznie okrojono, do fabuły wprowadzono wiele zmian, sporo wątków poprowadzono w zupełnie inny sposób niż w literackim pierwowzorze, ale to akurat nic złego, ponieważ bardziej przerażał mnie brak wyobraźni reżysera, wyraźnie niski budżet oraz fakt, że historia po przeniesieniu na ekran wiele straciła. W utworze Kinga protagoniści przez długi czas wędrowali, ukrywali się, obserwowali postępujące zmiany u "zarażonych" – stanowiło to świetny materiał na klimatyczny, nietuzinkowy zombie horror, jednak w adaptacji wszystko zostało przedstawione po łebkach, skrótowo, bez żadnej finezji czy wyczucia. Reżyser nie próbuje widza zaintrygować, przestraszyć czy  trzymać w niepewności, lecz na siłę pcha akcję naprzód, jakby go ktoś gonił, a także nie zatrzymuje się, nie skupia na żadnych motywach pobocznych. Jednocześnie w poszczególnych miejscach pełnymi garściami czerpie z pierwowzoru Mistrza  Grozy, tym samym zabijając "Komórkę" jako samoistne kino grozy. Wielu oglądających bez zaznajomienia się z książką może mieć problem ze zrozumieniem intrygi, która bywa chaotyczna. Co prawda Stephen King również wielu rzeczy nie wyjaśnił, np. tego, skąd wziął się tajemniczy sygnał zamieniający ludzi w zombie, lecz znacznie lepiej wszystko rozpisał i opowiedział. U Toda Williamsa sporo wątków wychodzi nagle, jakby znikąd, na siłę np. "Łachmaniarza"/"Króla internetu" czy telepatii.

Efekty specjalne są bardzo, ale to bardzo nierówne – charakteryzacja wypada nieźle, dokładnie, gore nawet robi wrażenie, ale CGI już srogo zawodzi; grafika komputera w "Komórce" jest strasznie biedna, ograniczona, wzbudzająca uśmiech politowania. Przez nią produkcja ta sprawia wrażenie, jak gdyby została zrealizowana gdzieś w 2004-2006 roku, a nie w 2014 (premiera miała miejsce dwa lata później). John Cusack, od początku lektury odpowiadający mojemu wyobrażeniu Clay'a daje niestety ciała  - wałęsa się ze zblazowanym wyrazem twarzy w idiotycznej czapce oraz ma na wszystko ewidentnie wyjebane. Jego ekranowy partner, Tom, w którego wciela się Samuel L. Jackson również po planie zdjęciowym chodzi znudzony, mało zaangażowany w swój występ. Przy okazji postać Toma to największa zmiana w stosunku do dzieła Kinga – tam mężczyzna był niewysokim, trochę niezaradnym, białym facetem z wąsami (wypisz wymaluj William H. Macy), a tutaj to czarnoskóry twardziel, mający doświadczenie w walce. Inną taką istotą różnicą jest np. fakt, że w filmie epidemia zaczyna się na zaludnionym lotnisku, nie zaś w centrum miasta. Nie uświadczymy też lewitujących zombie, choć to akurat uważam za plus – w prozie niezbyt do mnie przemawiał ten pomysł. Co natomiast w "Komórce" Williamsa podobało mi się, to choćby lokacje: widok opuszczonych ulic, wyludnionych przedmieść etc. Szkoda tylko, że praca kamery miejscami jest zbyt chaotyczna, a montaż za szybki i momenty, które miały być w założeniu dynamiczne, wywołują oczopląs. Częściowo ciekawa, lecz stanowczo za krótka była także scena rozmowy Clay'a i Toma w mieszkaniu tego pierwszego, kiedy z okien obserwowali krążące po ulicach kreatury i gdy do drzwi ich tymczasowego schronienia zapukała przerażona Alice. Cała ta sekwencja aż prosiła się o rozbudowanie, dyskusje ocalonych, a de facto ogranicza się do suchej, nieemocjonującej wymiany spostrzeżeń. Reżyser miał tu możliwość przybliżyć nam sylwetki trójki niedobitków oraz nakreślić ich charaktery, ale z tego nie skorzystał, gdyż bezmyślnie zacytował książkę, sfilmował co miał sfilmować i tyle. Reasumując – przedsięwzięcie  Toda Williamsa to niezbyt wierna, mocno przeciętna, średnio satysfakcjonująca ekranizacja "Komórki" i zarazem tani, nieangażujący, ograny, podrzędny horror, opowiadający o apokalipsie zombie, któremu brakuje indywidualności  czy sensowniejszego ciągu przyczynowo-skutkowego. Moja ocena waha się między 4,5 a 5/10. Lektorem na wydaniu DVD jest Andrzej Leszczyński.